Parma

Lekker ontbeten met scrambled eggs gemaakt door Ronald.
Na de koffie vertrokken naar Parma, maar een half uurtje rijden van hier.
Door de stad gelopen op zoek naar mooie oude gebouwen en natuurlijk de beroemde ham en kaas. We konden niet goed vinden waar je die nu kon proeven maar vonden uiteindelijk een speciaalzaak die open was. Wij naar binnen en gevraagd of we verschillende Prosciutto’s Crudo di Parma konden proeven, die alleen zo mag heten als hij aan allerlei strikte voorwaarden voldoet. De ham bestaat uitsluitend uit vlees ingewreven met zeezout. De voeding van het varken moet deels bestaan uit de wei die overblijft uit het maken van Parmezaanse kaas en verder uit gerst, mais en fruit. De ham moet minstens een jaar in de bergwind gedroogd zijn. 
Hij liet er ons drie proeven: van 20, 30 en 36 maanden gedroogd. Allemaal natuurlijk lekker maar die van 36 maanden was echt het lekkerst, super mals en vol van smaak (kauwen mag maar hoeft niet).
Ook de Coppa Piacentina geproefd, ook zo mals, heerlijk. De Coppa wordt na het pekelen in rode wijn gespoeld en gedurende zes maanden in een geventileerde ruimte gerijpt.
Van allebei wat gekocht en natuurlijk een stuk Parmigiano Reggiano.
Om een echte Parmigiano Reggiano te mogen heten, moet elke kaas ten minste twaalf maanden rijpen op stellingen in een magazijn. De koeien eten uitsluitend gras en granen. Van 600 liter melk maakt men éėn grote kaas van 40 kilo.
Op weg naar de parkeergarage de laatste boodschapjes gehaald voor het avondeten. Dit keer wordt het de beroemde zalmpasta met natuurlijk de net aangeschafte Parmigiano Reggiano.
De avond afgesloten met een rode wijn met Prosciutto's Crudo.

Questi gustoso prosciutto