Naar Alberobello ons Trullo-huisje!

Vandaag vertrokken naar de streek Puglia. Het is 300 km rijden, we hebben er met pauzes 3 ½ uur over gedaan. Dit gebied is weer heel anders dan de vorigen.
De naam ‘’Puglia’’ komt van het Latijnse ‘'apluvi'’ wat '’gebrek aan regen" betekent. De regio is heet en vlak, maar wordt getemperd door een constante zeewind. Het gebied ligt in de hak van Italië en is een spectaculair vruchtbaar schiereiland. Het klassieke beeld op de ansichtkaart zijn oude, knoestige olijfbomen achter stenen muurtjes en een landschap bezaaid met de karakteristieke, witgekalkte ‘’trulli’' huisje.
In zo’n huisje zitten we nu. Het zijn veelal kleine ronde huisjes met een stenen puntdak. Ze zijn gebouwd rond 1500. Het verhaal gaat dat de bewoners van de Trulli de huizen zonder cement bouwden zodat deze ook weer snel afgebroken konden worden. Dat was handig omdat er dan minder belasting betaald hoefde te worden. Nu zijn de Trulli opgeknapt en extra verstevigd en de meesten hiervan staan in Alberobello. 
Toen we aankwamen in het dorp was het even zoeken want je kan met de auto niet bij het huisje komen. Hebben de auto geparkeerd en zijn toen lopend naar de Trullo gegaan. Daar de eigenaar gebeld en na een paar minuten kwam er een oudere vrouw die alleen maar Italiaans sprak met de sleutel. Zij liet ons het huisje zien en liep met ons naar de auto om mee te gaan naar de parkeerplek zo dicht mogelijk bij de Trullo. Ze heeft ons zelfs geholpen om de koffers te dragen. Ze wilde de zwaarste koffer meenemen en het kostte ons moeite om dit niet door haar te laten doen.
Alles (weer) uitgepakt en zijn naar beneden gelopen om daar een heerlijk fris wit wijntje uit de regio te drinken met een anti-pasti. Voor de liefhebbers: het was een Pietregiovani Minutolo Blanco van de regiodruif Verdeca. 
Als toetje een lekker ijsje en daarna espresso en een cappuccino (wat eigenlijk niet hoort ’s avonds). Zijn toen via een omweg naar ons huisje gelopen en kwamen langs het winkeltje van de eigenaresse van de Trullo. Daar natuurlijk even naar binnen gegaan en kregen een likeurtje uit de regio van haar. Corrie kocht een sleutelhanger met een Trullo en vervolgens pakte zij een witte wijn die zij ons cadeau gaf. We voelden ons een beetje ongemakkelijk en wilden de wijn betalen maar daar wilde zij niks van weten. Moesten dit volgens haar koel leggen en morgen drinken op het strand. Wat ontzettend lief.

A presto